cevriye

 

pencereden sallanır vitaminsiz cevriyelerin beyaz mendilleri.

vapur güvertesinde ıslanmış yüzümü onlarla silerim.

tahta evlerinden çıkmaz ki cevriyeler

elimin kanına bulanmış mendillerini geri vereyim.

ekmek üstüne hazin sürüp yediğim geceleri aydınlatmayan,

kendisinden başka hiç bir şeye faydası olmayan ve

yedi göğü delen ışık şovlarına da bakın!

göğsümü delen heyecanlara nasıl da benzer.

bu, pek de makul görülmediğim çağın şerefine

parmağımdan akan kanı bir güzel içtim.

bir sultanı katlettim şu fedai parmağımla.

mendil uzatın cevriyeler, ben güzele tapmaz oldum.

erir olur kalbindeki buzlar,

sallamaz artık mendil cevriyeler,

ve ay görünmez bu tahta evlerden,

o zamandır ki ben

bu çamur dolu mahfili temiz ellerimle temizlerim.