burnum üşüyor

damarlarım öfkeyle doldu dolalı burnum üşür benim.

evim olmayan yerlerde yatarken geceleri,

hele varsa temizinden bir çarşaf,

rahatsız yastıklarla cebelleşirken burnum üşür benim.

kaynasa bile sevgiyle içim,

yorganım harbi yünden olsa,

varsın zemin alttan ısıtsa,

bakışların bir tan vakti gözüme de çarpsa

yine de burnum üşür benim.

yaşamanın cüzzamlı ellerine düştüm düşeli

ayaklarım ağrır,

belim bükülür,

gözlerim yaşarır,

burnum üşür benim.

iyi koku alırdı ama hep hastaydı.

işte aynen böyle yazın mezarıma benim.